Sabahları “Günaydın” mesajıyla uyanmak, Geceleri “İyi geceler” mesajıyla uyumak…
Sanki hiç bitmeyecekmiş gibi başlayıp sonu ne olacağı belirsiz bir karanlığın içine girdik ikimizde..
İçi dolu , ulaşılması imkansız hayaller kurup peşinden koşmaya başladık artık..
Ayaz’ının gölgesinde kaldık bu şehrin.. Seninle “ Biz ” olmaya çalışıyoruz sade/ce..
Yağmur gibi yağdın kalabalığıma sonra kendimi kuşandım sana..
Olmaz desem çatlayacak o kadar düşlerim var ki ; Özledim diyorum her şey kayboluyor sonra..
Her şey beni sana sürüklüyor sanki , Hasretin içimdeki hücrelerde kapalı kalmış..
Sessizliğim seni haykırıyordu…
Sen Uçurumdun ve ben bile bile sana düştüm..
Farklıydın sen.. İliklerime kadar işledin bana sende ki bütün sevgiyi...
Ve sonra huyum oldun , dostum oldun , ailem oldun..
Konuşmadan da anlaşabilirdik seninle ; Gözlerin her şeyi anlatıyordu bana..
Sen varsın artık “ Gece’m ” Sen varsın…
Yorumlar
Yorum Gönder