Hasretine yandığım

Ahvali ezelden düşmüşüm derdine zalimin kızı. Kitlemşim kapıları... Gönlüm, zemherileri yaşar, toza bulandı hayaline yandığım.Şimdi dilim damağım kuruyor susuz çöllerindeyim kurudum kaldım bölük bölük oldum. Yağar mı ? yağmurun bir gün..Yağar mı ?dağlarıma , ovalarıma, kurumuş dudaklarıma Yağar mı?
İmkansız.. Gel.. Gel diyorum bir ses, bir soluk ver hasretinden prangalar eskittim ,boynumda ayağımda bileklerimde çürüyor bedenim.. Mezarı olmayan topraklarda saklı kentlerin kör karanlıklarında geziyorum şimdi.Hem yalnız hem de çaresiz  pencereler kapanıyor,  ışıklar sönüyor da bir ben gene dolanıyorum pervaneyim.. Ne aradığım belli de nerede bulacağım ... işte orası bir muamma...
Eskittim.. ela gözlerine kurban olduğum , bu canı eskittim yoluna.
Sen, her şeyden bir haber belki de umursamadan, öylece uzaktan bakıyorsun bana ve ben ne kadarda zavallıyım karşında çaresizim.Sen benim imkansızım..
Vay... vay hasretine yandığım duy artık bağıramadığım çığlıklarım var benim. Boğazımda  düğümlü bir ses, ver .. ver bir nefes ver.Hayatıma gel de elini uzat cennet olsun soyka cehennemim de güldür yüzümü temizle kirli olan ne varsa ruhumda, iyileştir yaralarımı, iyileştir bedenimi.. iyileştir.Sen olmadan dağılan parçaları topla bir araya getir, benden ne kaldıysa artık.. Bir sen yalnız bulabilirsin  beni çünkü;
Ben arıyorum kaybettiğim kendimi hem gecelerinde hem hüzünlerinde yıkıyorum ruhumu..
Acısına yandığım ..
Gel
Gel artık!!
Gel...