Kaybolmaktan Korkuyorum

   

Çökerken karanlık,yanarken odalardaki evlerdeki ışıklar. Bir bir benim içimde gri siyah rüzgarlar eser yalnız dolaştığım her sokakta azrail peşimde neden almaz da canımı dolanır durur anlamış değilim.
     Saklanmam ben gizlenmem.Öyle açıktan açıktan yürürüm tam da yolun ortasından giderim,iyice görsün diye ama yok yine yaşıyorum.
    Gölgelerde yoruldular bende yoruldum kendimden.Ben farkındayım karanlığımı kendimin taşıdığını aslında beynimdekilerle kaderimdekilerle savaştığımın farkındayım.Omuzlarım ağrıdı bu kadar yük bu kadar sancı çok fazla,nem düşüyor hayallerimin üstüne sanki kar yağıyor gençliğimin üstüne beyazından çok siyahını görüyor gözlerim özlemlerim sevinçlerim buz tutuyor sokakta kalmış evsiz sahipsiz bir çocuk gibi titriyorum üşüyorum ve ben en çok kendimden korkuyorum.Ağrıyan sol yanımdan ve kaybolmaktan korkuyorum.