Sadece yazmak istedim...

 

Selam diye başlamak istiyorum,içten ve samimi bir merhaba demek,kalemi elime almak ve içimden geçenleri bir bir kağıda yazmak istiyorum.Belkide sadece karalamak belli belirsiz bir şekil olmadan öylece içimden geldiği gibi yazmak imla hatalarına bakmadan nokta ve virgül koymadan öylece yazmak her şeyi duru haliyle anlatmak istiyorum.
   Kalbimde kara bir delik gibi içinden geçtiği herşeyi çürüten zehirliyen bir yara var sanki.Bunun adı başarısızlık mı ? umutsuzluk mu ?yalnızlık mı? bilemiyorum.Yeni yeni anlıyorum doğru bilipte attığım her adımın yanlış olduğunu,aldığım her kararın beni daha da çok uçurumun kenarına ittiğini sızlanıp ağlamanın artık cok gec oldugunu görerek kendime kızıyorum.Şu an bir çıkış yolu arıyorum.
   Sadece etraf karanlık önümü göremiyorum ki,bir çıkış yolu buluyum diyorum sonra kendime bu hissettiğim çaresizlik mi? Allahım ben ne zaman bu kadar yalnız kaldım kendimi neden bu kadar kibirli kıldım bilemiyorum.
   Paylaşmadım acılarımı ve büyüdüler biriktikçe kocaman oldular.Ben sessizleştim onlar cığlık oldular, tırmaladılar beynimin bütün hücrelerini,ben ne zaman bu kadar umutsuzlaştım bilemiyorum.Kafamda her şey daralıyor sığlaşıyor sessizleşiyor.Kendimi bile duymuyorum artık bana her firsatta akıl veren iç sesim nerede şimdi bilmiyorum.Beni kemiren eriten sızlatan acılardan başka bir duygu hissetmiyorum.Damarlarıma kan pompalayan hücrelerimi besleyen ruhuma can veren kalbimin atışı şimdi nerede ? Yoksa o damı bir cinayate kurban gitti evet katili benim.Ben kendimi nerde kaybettim ne için kaybettim bilmiyorum...