Araf

Ben , savaşçı değilim ama çok yara aldım. Bir o kadar da çok tabi kaybım
Komut almadım çünkü konutlara sığamadım , sokağı sevdim şu an ise yaşanması zor bir barikattayım
Son ışık değilim , zafer falan getirmeyeceğim karanlıklar ardından. Yarın uyanıp diyeceğim ki
BUNU DA YAŞADIN ONUR AZ KALDI DAYAN !
Sokağın ortasında öyle üşür ki bedenim , kadavra desen yeridir. Kadavranın da yeri bellidir !
Uykularım çok korkutuyor bazen beni ,  belki çok çok derindir..
SAHNE BİTTİ , PERDE !
Başrol düşecek tabi derde
izlerken hep küfür ettim , hayatın içinde kazanan nerede ?
Bilmem ki kaç kupona verirler bana yaşanması gerekenleri
Biriktirdim dertleri kalabalığız artık !
Evsiz kaldı anlayacağın bir kaç yudum su
yine bir sokak taşında biter göz yaşlarımın uykusu
UYAN KADIN !
Sabah olacak ve biz gençliğini yaşama telaşında, iki çay fiyatında,
sevdanın acı baharatında yaşlanacağız.
UYAN KADIN !
Ama en derin uykundan uyan !
bugün aşıklar kenti paris' de biri açlıktan öldü
UYAN KADIN !
Çünkü İran'da sarmaş dolaş aşıklar yaşıyor !
UYAN KADIN !
Bugün bir çocuk uyandığında gülümsüyor sadece senin varlığını düşünerek !