Sonbaharda düşen yapraklar
ve çıplak kalan ağaçlar kadar
yoksunum yaşamaya.
Gri yağmurların nemlendirdiği
toprak kadar
açım tam anlamıyla.
Sen benim sonbaharım,
monoton nefes alışım,
ilk sevdiğim kadınım.
Heyecanı yok,
apansız düşen karların
ve sunduğu
o beyaz gecelik safsatasının.
Ruhsuzum,
kurumuş bir dal esintisi gibi.
Gel,
iliklerime kadar yaşat beni.
Cesaret değil,
sadece göz kapatma meselesi.
Yazan:Batuhan Aydın
Yorumlar
Yorum Gönder