Karanlık

Karanlık Şiir


Bazen kalakalırsın yolun ortasında
Hiç kimse umursamaz geçip gider yanından
Ellerin yalnızlıktan üşümüştür
Gözlerin renkleri unutmuştur
Hepsi suçlar bakışlarla bakar sana
Hiç kimse dinlemez kalp atışlarını
Gözlerinde sönen hayallerini
Yolun sonunu göremediğini anlamaz kimse
Ansızın küçük bir çocuk gelir yanına
Yanakları pespembe gözleri mavi
Tutar elinden götürür yıldızlara
Renkleri saçar gökyüzünün en güzel yerine
Ellerini kalbine götürüp
En güzel rengi verir gözlerine
Kulağına eğilip der ki
Kaybolmak bazen
En güzel yolculuğun başlangıcıdır.

Yazan:Kübra Şen

Yorum Gönder

Daha yeni Daha eski

İletişim