Gözlerini açar açmaz Amanda'yı karşısında gören Robert endişeli bakışlarını gizleyemedi. Olan biteni öğrenmesinden oldukça korkuyordu. Tiz bir sesle "ben buraya nasıl geldim, bana ne oldu?" diyebildi. Amanda gülümsüyordu.
Robert onun gülünce çıkan gamzelerini farketti. Bir anda dünya durdu, tüm insanlar yavaş fakat derin nefesler alıyordu, camın dışında güvercin sanki ağır çekimde uçuyordu, Amanda bir melek olarak gönderilmiş gibiydi. Ne kadar sürdü bu duygu bilinmez ama herşey normale döndüğünde Robert'ın aklı karışmıştı.
"Ne kadarını biliyorsun" dedi Robert korkuyla. Amanda biraz bekledi ve "anlatırsan hepsini öğrenirim" diyebildi. O gün hiç konuşmadılar. Amanda, Robert'ı kendi evine getirmişti. Ona sıcak bir kahve yaptı ve herşeyi anlatmasını istedi. Oldukça endişeleniyordu.
Robert beyin sapını tutan ve ara sıra yakın geçmişi unutmasına neden olan bir beyin tümörüne sahipti, tabi kemik ve birçok iç organı tutan geniş metastazları da vardı. İşin net kısmı 6 ay kadar ömrü kalmıştı. Amanda ne yapacağını bilemeden koltuğun üzerine yığılıp kaldı. Anlam veremiyordu tüm bu olanlara.
Ağlamaktan yorulup sadece bir noktaya bakıp duruyordu genç kadın. Robert omzuna dokundu ve uyuyalım dedi. Amada bir anda irkildi ve Robert'a sarıldı. "Uyuyalım ve uyanınca herşey düzelsin" dedi. Robert bunları birçok kez denemesine ragmen hüsrana uğramışçasına sıkıca sarıldı kadına ve ağlamaya başladılar.
Yatağa uzanıp kadına sıkıca sarıldı Robert. "Bu gece ölürsem, mutlu öleceğim" dedi. Sabah olunca Amanda'yı yanında göremedi genç adam. Kalktı ve balkona çıktı fakat orada da yoktu. Bir anda bir sesle irkildi....
Bölüm 1 için tıklayın
Bölüm 2 için tıklayın
Bölüm 3 için tıklayın
Bölüm 4 için tıklayın
Bölüm 5 için tıklayın
Bölüm 6 için tıklayın
Bölüm 7 için tıklayın
Final Bölümü için tıklayın