Amanda Robert'a döndü ve "hayatımda ilk kez biri için kahvaltı hazırlıyorum" dedi. Ve doğruydu da. Robert mutluluğunu gizleyemedi ve sarıldı genç kadına. Nasıl da güzel kokuyor diye geçirdi aklından. Kahvelerini alıp balkona çıktılar. Robert biraz endişeliydi.
Robert dayanamadı ve "benim yanımda olmak zorunda değilsin. Kendini zorunlu hissetme. Ben iyileşemeyeceğim, hatta ileriki dönemlerde yürüme, yutma belki de nefes alma yetilerimi kaybedeceğim" dedi.
Amanda gülümsedi ve "önemi yok bunu birlikte atlatacağız ve iyileşeceksin"dedi. Deli ve umut doluydu Amanda. Üzerilerini değiştirip ilk tanıştıkları parka gittiler. Oradaki suya 5'er cent atarak dilek tuttular. Farkında değillerdi ama ikiside aynı dileği diledi. "Sonsuz bir Aşk Olsun Bu" sahilde bir banka oturup konuştular, daha yakından tanıdılar birbirlerini...
4 ay olmuştu. Genç çift o kadar mutluydu ki hastalık çoktan unutulmuştu. Ama hayat bu kadar mutlu olmalarını çekemez gibiydi. O gece uyumak için yatağa geçtiklerinde Robert terlemişti, el ve ayak parmakları uyuşmuştu. Amanda korku ile ne yapacağını bilemedi ve hemen Ambulans çağırdı. Hastaneye vardıklarında Robert hiç konuşmuyordu. Durdular ve sadece dua ettiler.
Amanda korkusunu bir türlü atamıyor ve Yoğun bakımın kapısına oturmuş içeriden haber gelmesini bekliyordu. Sürekli ağlıyordu genç kadın. Ve sonunda beklediği oldu. Doktor çıkmıştı ve oldukça yorulmuş gözüküyordu. Amanda doktora döndü ve aglayan ses tonu ile "Doktor bey ne olursunuz iyi bir haber verin. Ne olur iyi olduğunu söyleyeyin". Doktor genç kadının omzuna elini koydu ve...
Bölüm 1 için tıklayın
Bölüm 2 için tıklayın
Bölüm 3 için tıklayın
Bölüm 4 için tıklayın
Bölüm 5 için tıklayın
Bölüm 6 için tıklayın
Bölüm 7 için tıklayın
Final Bölümü için tıklayın