Robert'ı görmek için yanına gitti. Onu sürekli öptü. Gözlerini, burnunu, dudaklarını, yüzünü ve gamzelerini. Ağlıyordu ve acısı Robert'ın yüzünü de ıslatıyordu. Ne yapacağını bilmiyordu. O gece onu son görüşü olduğunu bilirmişcesine sarıldı sürekli Robert'a. Doktorundan izin aldı ve yanında uyudu. Sabah uyandığında Robert daha da kötüydü. Organların çoğu kansız kalmıştı. Organ bağışı şansı giderek azalıyordu.
Amanda Robert'ın organlarını bağışlamaya karar vermişti. Gerekli testler yapıldı ve Robert'ın yalnızca kalbi ve korneasının kullanılabilirlik durumu olduğu anlaşıldı. Nakilin yapılacağı gün oldukça üzgündü kadın. Robert'ı son kez öptü ve Ameliyathaneye uğurladı.
Nakil sonrasında yakın bir arkadaşından cenaze işleri için yardım istedi. Robert için defin işlemlerini halletti. Ve onu toprakla buluşturdu. O kadar üzülüyordu ki artık ağlanacak acı ve gözyaşı kalmamıştı. Her sabah gelip toprağını suluyor, mezarına çiçek bırakıyor ve hayatı sorguluyordu. Sanki Robert uyanacak ve "Amanda bu da şakaydı, hadi yatağımıza dönelim" diyecek gibi geliyordu.......
Kapının çalışı ile kendine geldi kadın. Sara "dur ben bakıp geliyorum" dedi. Olanları hatırlamak Amanda için çok zordu. Aradan 1 yıl geçse dahi bir acı ilk günki kadar acıtabiliyormuş. Sevdigi adamı toprağa vermenin ne kadar zor olduğunu biliyordu. Hayatta ölümden daha ciddi bir konu olmadığının da farkındaydı.
Sara yanında 19 yaşlarında bir kız ile içeri girdi. Kız "Bir senedir sizi arıyordum, Tanrım şükürler olsun onu buldum. Ben Alma Robert'ın kalbini bağışladığı kişiyim. Teşekkür etmek için geldim" Amanda daha ona adını söylememişti ama Alma onun hakkında herşeyi biliyordu. Tanrım nasıl olabilirdi ki bu. Amanda sert bir tavırla küçük kıza döndü ve "Adımı nerden biliyorsun, beni nasıl buldun" Kadın gülümsedi; "sana Robert'ın kalbinin halen yaşadığını beni sana getirdiğini söylesem ne dersin?"
Amanda oldukça şaşkındı. Böyle birşey olabilir miydi gerçekten. Alma Robert'ın halen Amanda'yı ilk günki kadar sevdiğini söyledi. Amanda ağlıyordu. Çok şaşkındı ve ağlamaya başladı. Aniden Alma'yı omzundan tuttu. Kulağını Alma'nın göğsüne yasladı. Halen atan kalbini duyunca Robert'ın göğsüne yaşlandığı günleri hatırladı. Alma'ya sarıldı ve teşekkür etti.
Aradan 4 ay geçti. Alma sürekli Amanda'yı ziyarete geliyor ve birlikte Robert'ın mezarını ziyaret ediyorlardı. O parka gidip suya bir avuç para attılar ve özgür olmayı dilediler. Amanda tüm bu yaşadıklarını kaleme aldı. Şuan satış rekorları kıran bir kitabın baş kahramanı ve o artık özgür. Robert'ı unutmadı ve hayatına kimseyi almadı. Yalnızca artık eskisi kadar acıtmıyordu yaşanılanlar.
Siz hiç sevdiğiniz insanları toprağa teslim ettiniz mi? Ne kadar zor olduğunu tahmin edebiliyor musunuz? Peki ya bu duyguya alışmak ne kadar zor biliyor musunuz? Gerçek aşkların hepimizi bulmasını dilerim. SON...
Bölüm 1 için tıklayın
Bölüm 2 için tıklayın
Bölüm 3 için tıklayın
Bölüm 4 için tıklayın
Bölüm 5 için tıklayın
Bölüm 6 için tıklayın
Bölüm 7 için tıklayın
Final Bölümü için tıklayın