İçimde söyleyemediğim, konuşmanın hayli zor olduğu şeyler taşıyorum. Çığlık atmak istiyorum. Ama ne fayda insanlar sağır. Yaşamak istiyorum artık. Bu mezardan kurtulmak. Ama olmuyor. Yüreğim deli deniz, aklım dipsiz kuyu. Bilmediklerim çok fazla...
Bilmek istemiyorum bugün günlerden ne. Sahi biz hangi aydayız? Balkonda oturmuş ölümü düşünüyorum. Bugün ölürsem ne kadar eksik kalacak herşey. Ya bugün hiç olmadıysa, biz aslında zaten yaşamıyor sadece rüya görüyorsak. Tanrım aklım karman çorman oldu.
Bir nedene sığınıyorum yine. Boyuna açılmış dar bir mezar içindeyim. Hadi ama bu mezar bana ait değil . Başkalarının cehennemini ne çok sahiplenmişim böyle. Yanık içinde insalar görüyorum, kaynamış kanları akıyor önüme, dokunuyorum.
Bir..iki..üç hayat başa sardı yine. Aynı dar mezar ve suratı asık günahkarlar. Hadi bu gece ölelim yine. Karamsarmışım öyle diyor canına yandığım. Yanlış zamanda doğmuşum arkadaşım. Değeri ölçülemeyen şeylerin kara borsada ucuza kapatıldığı zamanlar bunlar.
Bugün günlerden yalan, aylardan ihanet olsun. Bırak daha da küçülsün hayat. Bırakın huzur bulsun toprağa bağlanmış gövdem. Bırakın gideyim artık. Saat epey geç oldu.
Sizsiniz tamam. A dediğiniz doğru, B dediğiniz emir olmuş . Tamam kabul sizsiniz . Lakin dokunmayın bana. Küçük dünyamı anlamaya da çalışmayın... Bitti...