Islak mavi kaldırımlarda, ağır aksak adımlar atarken buldum kendimi. Sevgisizliğin peydah olduğu her kente adım yazılmıştı çoktan. Defalarca yenildiğim hayata, bir yenilgi daha ekledim sonunda.
Bir rüzgar esti aniden. Sert soğuk bir tokat misali girdi ömrüme. Kırıldım ve kırıldığım her noktadan defalarca tutundum hayata. Belki pes etseydim yoluna girecekti herşey.
Neyseler biriktirdim geleceğe, yıllar geçti ve keşkeler aldı ömrümü. Ve ben en çok aşk'a sustum. Ve sustuğum ilk noktada başladı hayata karşı sessiz çığlıklarım. Ben ömrümde bu kadar sağırı bir arada görmedim...
Yarım bıraktım herşeyi, tam olmaktan korktum. Yanlış parça ile tamamlanmaktan. Ben yanlış olmayı hiç istemedim. Bugün sol yanımdan ne kadar kaybettiğimi anladım. Aksıyordum... Bu kadar mı yarım kalınır, kaldım işte.
Tutturdum umudum var diye. Bitmez sandılar. O çok seviyor deyip gitmez sandılar. Sevgime çok güvendiği için herşeyi yaptı hayat bana. Yaralandım, kanadım, kırıldım. Tükendim... Sevmem bir daha... Senden Sonra...